Αυτός που έχυσε θερμά δάκρυα για την αμαρτία του πλησίον, θρηνώντας για τον αδελφό του, εθεράπευσε τον εαυτό του. Τέτοιος ήταν ο Δαυίδ, που έλεγε: «Με κατέλαβε μεγάλη αθυμία, όταν έβλεπα τους αμαρτωλούς να έγκαταλείπουν τον νόμο σου (Ψαλμ. ριη' 53).»
(Μεγάλου Βασιλείου,
Εις την μάρτυρα Ιουλίτταν, ΕΠΕ 7, 234)
