Η έγκλειστη ζωή και η απομάκρυνση στην έρημο, αυτή καθ’ εαυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά βοηθητικά μέσα και καθόλου σκοπός. Μπορούν να συντελέσουν στην μείωση των εξωτερικών εντυπώσεων και επιδράσεων και στην απομάκρυνση από την βιοτική ταραχή και έτσι να ευνοήσουν την καθαρή προσευχή, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο στην περίπτωση που αυτή η απομάκρυνση αυτή έγινε κατά ευδοκία Θεού και όχι κατά το ατομικό θέλημα για δήθεν αναζήτηση ανώτερης ζωής. Διαφορετικά και ο εγκλεισμός και η έρημος και κάθε άλλη άσκηση μένουν άκαρπες, γιατί η ουσία της ζωής μας δεν βρίσκεται στην άσκηση που μόνοι μας αποφασίζουμε, αλλά στην υπακοή του θελήματος του Θεού.
(Αρχιμ. Σωφρονίου, Ο Άγιος Σιλουανός. σελ. 180)
