Όπως ακριβώς ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος εξαιτίας της άμετρης φιλανθρωπίας Του, πέθανε ως προς τη σάρκα, η οποία χωρίστηκε προσωρινά από την ψυχή της, όχι όμως από τη θεότητα, και ανέστησε το σώμα Του και το ανέβασε στον ουρανό με όλη τη δόξα Του, έτσι και εμείς οι πιστοί, όταν πεθάνουμε και χωριστούμε από τα σώματα μας, δεν πρόκειται να χωριστούμε από τον Θεό. Κατά τη γενική ανάσταση θα πάρουμε τα σώματα μας και θα πλησιάσουμε τον Θεό με ανεκλάλητη χαρά, για να είμαστε πάντοτε μαζί Του. Πρόδρομος μας υπήρξε ο Αναστάς Ιησούς.
(Προς Ξένην Μοναχήν, Φιλοκαλία Δ', 249)
