(Ρωμ. ιβ΄ 1)
"Κάνετε τα σώματά σας θυσία ζωντανή, αγία, ευάρεστη στον Θεό, η οποία αποτελεί λατρεία άξια του λογικού σας." Υμνεί τον Θεό το μάτι , όταν δεν βλέπει ακόλαστα. Και η γλώσσα όταν ψάλλει, και η ακοή όταν δεν δέχεται πονηρά άσματα, ούτε κατηγορίες εναντίον του πλησίον. Και η διάνοια, όταν δεν πλέκει μηχανορραφίες, αλλά αναβλύζει αγάπη. Και τα πόδια όταν δεν τρέχουν στο κακό, αλλά φροντίζουν για έργα αγαθά. Και τα χέρια, όταν δεν απλώνονται για αρπαγή ,πλεονεξία και τραυματισμούς, αλλά για ελεημοσύνη και προστασία των αδικουμένων. Τότε ο άνθρωπος γίνεται μία κιθάρα μελωδική, που αναπέμπει στον Θεό μία παναρμόνια και πνευματική μελωδία.
(Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ,Εις ΡΝ΄ Ψαλμόν, ΕΠΕ 7, 532)
Εάν έχουμε τροφές και σκεπάσματα θα είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά.
(Α΄ Τιμ. στ΄ 8)
Ο Θεός γέρνει τους ουρανούς και κατεβαίνει. Που σημαίνει ότι συγκαταβαίνει με μία συγκατάβαση άφραστη και ακατάληπτη, αφού ταπεινώθηκε χωρίς να ταπεινώσει το αταπείνωτο ύψος Του. Και ενώ είναι Θεός τέλειος, γίνεται άνθρωπος τέλειος, και επιτελείται το πιο καινούριο απ΄ όλα τα καινούρια, το μόνο καινούριο κάτω από τον Ήλιο, με το οποίο εμφανίζεται η άπειρη δύναμη του Θεού. Διότι τί είναι μεγαλύτερο από το να γίνει άνθρωπος ο Θεός ;
(Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, P.G., 94,84Β)
